021saowalak : ทฤษฎีของกลุ่มที่เน้นการฝึกจิตและสมอง (Mental Discipline)

ทฤษฎีของกลุ่มที่เน้นการฝึกจิตและสมอง

(Mental Discipline)

            ทิศนา แขมมณี (2547 : 45-47) และ Dr.Surin (2553) ได้กล่าวถึงทฤษฎีนี้ไว้ว่า นักคิดกลุ่มนี้มีความเชื่อว่า จิตหรือสมองหรือสติปัญญา (Mind) สามารถพัฒนาให้ปราดเปรื่องได้โดยการฝึก เช่นเดียวกับกล้ามเนื้อ ซึ่งจะแข็งแรงได้ด้วยการฝึกออกกำลังกาย ในการฝึกจิตหรือสมองนี้ทำได้โดย บุคคลเรียนรู้สิ่งที่ยากๆ ยิ่งยากมากเท่าไร จิตก็จะได้รับการฝึกให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น  นักคิดกลุ่มนี้มีแนวคิดแยกออกเป็น 2 กลุ่มย่อย คือ (Bigge, 1964: 19-30)

            1. กลุ่มที่เชื่อในพระเจ้า (Theistic Mental Discipline) นักคิดที่สำคัญของกลุ่มนี้คือ เซนต์ออกุสติน(St. Augustine) จอห์น คาลวิน (John Calvin) และคริสเตียน โวล์ฟ (Christian Wolff) นักคิดกลุ่มนี้มีความเชื่อ ดังนี้

1.1 ความเชื่อเกี่ยวกับการเรียนรู้

                                    1.1.1 มนุษย์เกิดมาพร้อมกับความชั่ว และการกระทำใดๆของมนุษย์เกิดจากแรงกระตุ้นภายในตัวมนุษย์เอง (bad - active)

                                    1.1.2 มนุษย์พร้อมที่จะทำความชั่วหากไม่ได้รับการสั่งสอนอบรม

                                    1.1.3 สมองของมนุษย์นั้นแบ่งออกเป็นส่วนๆ (faculties) ซึ่งหากได้รับการฝึกอย่างเหมาะสม จะช่วยให้เกิดความเข้มแข็ง สามารถแก้ปัญหาต่างๆได้

                                    1.1.4 การฝึกสมอง หรือฝึกระเบียบวินัยของจิตเป็นสิ่งจำเป็นต่อการพัฒนาให้มนุษย์เป็นคนดีและฉลาด
                                      1.1.5 การฝึกฝนสมองให้รู้จักคิด ต้องใช้วิชาที่ยาก เช่น คณิตศาสตร์ ปรัชญา ภาษาลาติน ภาษากรีก และคัมภีร์ไบเบิล เป็นต้น

                        1.2 หลักการจัดการศึกษา / การสอน

                                  1.2.1 การฝึกสมองหรือการฝึกระเบียบของจิตอย่างเข้มงวด เป็นสิ่งสำคัญในการฝึกให้บุคคลเป็นคนฉลาดและคนดี

                               1.2.2 กาฝึกจิตจะต้องทำอย่างเข้มงวด เพื่อให้จิตเข้มแข็ง การบังคับ ลงโทษ เป็นสิ่งจำเป็นถ้าผู้เรียนไม่เชื่อฟัง

                                  1.2.3 การจัดให้ผู้เรียนได้เรียนเนื้อหาวิชาที่ยาก ได้แก่ คณิตศาสตร์ ปรัชญา ภาษาลาติน ภาษากรีก จะช่วยฝึกฝนสมอง ให้เข้มแข็งได้เป็นอย่างดี

                                   1.2.4 การจัดให้ผู้เรียนได้ศึกษาคัมภีร์ไบเบิล และยึดถือในพระเจ้า จะช่วยให้ผู้เรียนเป็นคนดี

                       

2. ทฤษฎีของกลุ่มที่เชื่อในความมีเหตุผลของมนุษย์ (Humanistic Mental Discipline) นักคิดคนสำคัญในกลุ่มนี้ คือ พลาโต (Plato) และอริสโตเติล (Alistotle) นักคิดกลุ่มนี้มีความเชื่อดังนี้

                        2.1 ความเชื่อเกี่ยวกับการเรียนรู้

                                       2.1.1 พัฒนาการในเรื่องต่างๆ เป็นความสามารถของมนุษย์ มิใช่พระเจ้าบันดาลให้เกิด

                                    2.1.2 มนุษย์เกิดมามีลักษณะไม่ดี ไม่เลว และการกระทำของมนุษย์เกิดจากแรงกระตุ้นภายใน (neutral - active)

                                  2.1.3 มนุษย์เป็นผู้มีเหตุผล พร้อมจะพัฒนาตนเอง มนุษย์มีอิสระที่จะเลือกทำตามความเข้าใจและเหตุผลของตน หากได้รับการฝึกฝน การอบรม ก็จะสามารถพัฒนาศักยภาพที่ติดตัวมา

                                        2.1.4 มนุษย์มีความรู้ติดตัวมาตั้งแต่เกิด ถ้าขาดการกระตุ้น ความรู้จะไม่แสดงออกมา

2.2 หลักการจัดการศึกษา / การสอน

                                    2.2.1 การพัฒนาให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ คือ การกระตุ้นความรู้ในตัวผู้เรียนให้แสดงออกมา

                                    2.2.2 การพัฒนาผู้เรียนไม่จำเป็นต้องใช้การบังคับ เคี่ยวเข็ญ แต่ควรใช้เหตุผล เพราะมนุษย์เกิดมาพร้อมกับความสามารถในการใช้เหตุผล

                                    2.2.3 การใช้วิธีสอนแบบโสเครตีส (Socratic Method) คือการใช้คำถามเพื่อดึงความรู้ในตัวผู้เรียนออกมาให้เห็นกระจ่างชัด เป็วิธีสอนที่จะช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้ดี

                                    2.2.4 การใช้วิธีสอนแบบบรรยาย (Didactic Method) คือ การสอนที่ใช้คำถามฟื้นความจำของผู้เรียน แล้วเพิ่มเติมประสบการณ์ให้แก่ผู้เรียน เป็นวิธีสอนที่จะช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้ดีอีกวิธีหนึ่ง

            สยุมพร (2555) ได้กล่าวถึงทฤษฎีนี้ไว้ว่า นักคิดกลุ่มนี้มีความเชื่อว่า  จิตหรือสมองหรือสติปัญญา(mind)  สามารถพัฒนาให้ปราดเปรื่องได้โดยการฝึก  ในการฝึกจิตหรือสมองนี้ทำได้โดยให้บุคคลเรียนรู้สิ่งที่ยากๆ ยิ่งยากมากเท่าไร  จิตก็จะได้รับการฝึกให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น  หลักการในการจัดการเรียนการสอนตามทฤษฏีนี้เน้นการพัฒนาให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้  โดยการกระตุ้นความรู้ในตัวผู้เรียนให้แสดงออกมา วิธีการสอนแบบโสเครติส(Socratic Method)  และวิธีการสอนแบบบรรยาย(Didactic Method)  เป็นวิธีการสอนตามทฤษฏีนี้ที่ใช้คำถามเพื่อดึงความรู้ในตัวผู้เรียนออกมาให้กระจ่างชัดและช่วยเพิ่มเติมประสบการณ์ให้แก่ผู้เรียน  ซึ่งเป็นวิธีการสอนที่ช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้ดี

            สรุป

จากการศึกษาค้นคว้า และรวบรวมข้อมูล สรุปได้ว่านักคิดกลุ่มนี้มีความเชื่อว่า จิต หรือสมองหรือสติปัญญา (Mind) สามารถพัฒนาให้ปราดเปรื่องได้ ในการฝึกจิตหรือสมองนี้ทำได้โดย บุคคลเรียนรู้สิ่งที่ยากๆ ยิ่งยากมากเท่าไร จิตก็จะได้รับการฝึกให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น  นักคิดกลุ่มนี้มีแนวคิดแยกออกเป็น 2 กลุ่มย่อย คือ

1. กลุ่มที่เชื่อในพระเจ้า (Theistic Mental Discipline) มนุษย์เกิดมาพร้อมกับความชั่ว และพร้อมที่จะทำความชั่วหากไม่ได้รับการสั่งสอนอบรม การฝึกสมอง หรือฝึกระเบียบวินัยของจิตเป็นสิ่งจำเป็นต่อการพัฒนาให้มนุษย์เป็นคนดีและฉลาด

2. ทฤษฎีของกลุ่มที่เชื่อในความมีเหตุผลของมนุษย์ (Humanistic Mental Discipline) ความสามารถของมนุษย์ มิใช่พระเจ้าบันดาลให้ มนุษย์เป็นผู้มีเหตุผล พร้อมจะพัฒนาตนเอง และเลือกทำตามความเข้าใจและเหตุผลของตน หากได้รับการฝึกฝน การอบรม ก็จะสามารถพัฒนาศักยภาพที่ติดตัวมา

ที่มา

ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน ( 45 – 47 ). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Dr. surin. (2553). http://surinx.blogspot.com. [Online] เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2561.

สยุมพร. (2555). https://www.gotoknow.org/posts/341272. [Online] เข้าถึงเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2561.